انبار کردن یا هولد بیت‌کوین در نگاه اول یک استراتژی سودآور به‌نظر می‌رسد، اما در عمل مانع از پذیرش بیت‌کوین به‌عنوان یک ابزار پرداخت می‌شود. بسیاری از کاربران صرفاً به دید سرمایه‌گذاری به بیت‌کوین نگاه می‌کنند و آن را «طلای دیجیتال» می‌دانند. این نگرش برخلاف هدف اصلی ساتوشی ناکاموتو در وایت‌پیپر بیت‌کوین است که آن را یک «سیستم نقدی همتا به همتا» معرفی کرده بود. خرج نکردن بیت‌کوین باعث می‌شود فروشندگان علاقه خود را از دست بدهند و پذیرش آن متوقف شود. نمونه‌اش شرکت PayFast آفریقای جنوبی است که در سال ۲۰۱۴ بیت‌کوین پذیرفت اما به‌دلیل استفاده کم، بعد از پنج سال کنار گذاشت. بنابراین، اگر بیت‌کوین در زندگی روزمره خرج نشود، همواره تنها یک دارایی سرمایه‌ای باقی خواهد ماند.

خرج کردن بیت‌کوین؛ راهی برای گسترش انقلاب پولی

خرج کردن بیت‌کوین برای خریدهای روزمره مانند قهوه، مواد غذایی و خدمات، به تقویت کاربرد بیت‌کوین و ایجاد چرخه‌ای مثبت در پذیرش آن کمک می‌کند. استفاده عملی از این ارز دیجیتال به فروشندگان نشان می‌دهد که تقاضای واقعی برای پذیرش وجود دارد و همین موضوع باعث گسترش بازار و افزایش اعتماد می‌شود. در آفریقای جنوبی، برخی ارائه‌دهندگان کیف‌پول با بازگرداندن ساتوشی به خریداران، مشوق‌های خرج کردن ایجاد کرده‌اند. همچنین، استفاده از بیت‌کوین باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های بانکی و زمان تسویه می‌شود. داشتن دو کیف‌پول – یکی برای پس‌انداز و دیگری برای خرج کردن – بهترین استراتژی برای سرمایه‌گذاران است تا هم از رشد ارزش بهره ببرند و هم در توسعه شبکه مشارکت کنند. به این ترتیب، بیت‌کوین از یک دارایی ذخیره‌ای صرف فراتر رفته و به پول واقعی تبدیل خواهد شد.