تاریخچه لایت‌کوین (LTC) لایت کوین در سال ۲۰۱۱ پس از بیت کوین، راه اندازی شد و از زمان تولید تا به امروز توانسته نرخ پذیرش و محبوبیت قابل قبولی در بین کاربران به دست بیاورد. به گفته مدیران این شرکت، هدف از ایجاد لایت کوین ایجاد ارزی برای مقاصد روزمره و ارزان تر است.

کاردانو ada یک شبکه مبتنی بر بلاک چین است که ارز دیجیتال آن «Ada» نام دارد. از این شبکه می‌توان برای انتقال پول دیجیتالی و همچنین ثبت قراردادهای هوشمند و ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده کرد. به نوعی می‌توان گفت که کاردانو رقیبی برای اتریوم، ایاس و دیگر پلتفرم‌های قرارداد هوشمند محسوب می‌شود.

با راه‌اندازی پلتفرم‌های قرارداد هوشمند و پیاده‌سازی اولین اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز بر بستر بلاک چین، کم‌‌کم بسیاری به این فکر افتادند که علاوه بر کارکرد پولی و انتقال امن ارزش، می‌توان از فناوری بلاک چین در تمامی فرایند‌های مرتبط با ذخیره‌سازی و مدیریت داده نیز استفاده کرد. این ایده در ابتدا بسیار جذاب و ارزشمند بود؛ از اپلیکیشن‌های دیفای گرفته تا سیستم‌های ذخیره سوابق و اطلاعات، ایجاد هویت دیجیتال، بیمه، املاک و مستغلات، حفظ مالکیت معنوی آثار هنری و اینترنت اشیا، همگی از جمله مواردی هستند که با استفاده از قرارداد‌های هوشمند، می‌توانند بر بستر بلاک چین اجرا شوند.

ارزهای دیجیتال به جز بیت کوین را می‌توان به دو دسته آلت کوین‌ها و توکن‌ها تقسیم کرد. آلت کوین‌ها یا همان کوین‌ها هر کدام بلاک چین مخصوص خودشان را دارند. بخشی از کوین‌ها از کدهای اولیه بیت کوین ساخته شده‌اند و یا به اصطلاح فورکی از بیت کوین هستند.
این‌ها با اعمال اصلاحات جزئی در متغیرهایی مانند تعداد سکه‌ها، الگوریتم استخراج، زمان ایجاد بلاک‌ها و غیره از بیت کوین به وجود آمده‌اند.

ارز دیجیتال (Cryptocurrency) شکل خاصی از پول دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری ایجاد شده است. بیشتر ارزهای دیجیتال برای بهره‌مند شدن از ویژگی‌های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر بودن از بلاک چین استفاده می‌کنند.


ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال به این معنی است که هیچ نهاد، گروه یا سازمانی آن‌ها را کنترل نمی‌کند.